مرکز جامع سرطان​​​​​​​


سرطان پستان شایع‌ترین سرطان در زنان است. این سرطان از بافت غده‌ای، چربی و یا زمینه ای پستان ها منشا میگیرد. سرطان پستان ایجاد می شود که سلول‌ها شروع به تکثیر غیر قابل کنترل می‌کنند. بیشتر اوقات، تومورهای سرطانی در بخش غده‌ای پستان ایجاد می شوند. سرطان پستان لوبولار (lobular) در لوب‌های غده‌ای بوجود می‌آید، در حالی که سرطان پستان لوله‌ای (ductal) در لوله‌های شیری بوجود می‌آید. 
 


​سرطان پستان

عوامل خطر سرطان پستان: 
​​​​​​​

عوامل خطری برای سرطان سینه وجود دارد که شما می توانید تا حدی با سبک زندگی خود بر آنها تأثیر بگذارید و برخی دیگر را که کنترلی روی آنها ندارید. عوامل خطر سرطان سینه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
 
·      قاعدگی زودرس، یائسگی دیررس
·      استفاده طولانی مدت از هورمون‌های جنسی زنانه، درمان جایگزین هورمونی در دوران یائسگی
·      اضافه وزن و کم‌تحرکی پس از یائسگی
·      مصرف مکرر و معمول الکل
·      بی‌فرزندی یا بارداری اول دیر
·      ضایعات خوش خیم پستان
·      سن نیز جزو عوامل خطر برای سرطان پستان است. با گذشت زمان، خطر افزایش می‌یابد؛ بیشتر زنان در زمان تشخیص بیش از ۶۵ ساله هستند.
در حال حاضر، درمان‌های جایگزین هورمونی در دوران یائسگی به شدت مورد انتقاد قرار گرفته‌اند. خطر سرطان پستان با طول مدت درمان افزایش می‌یابد. به همین دلیل، متخصصان پزشکی تنها درمان‌های کوتاه مدت با حداقل دزها ممکن را برای علائم یائسگی توصیه می‌کنن​​​​​​​د.

سرطان پستان و ژن‌های BRCA-1 و BRCA-2:
​​​​​​​

دو ژن معروف تومور BRCA-1 و BRCA-2 وجود دارند که باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان شده‌اند. زنان با این جهش ژنتیکی به احتمال ۵۰ تا ۸۰ درصد در طول زندگی خود به سرطان پستان مبتلا می‌شوند. اگر سابقه خانوادگی مثبت سرطان پستان دارید و در نظر دارید آزمون ژنتیکی انجام دهید با مشاوره ژنتیک ‌ ما تماس بگیرید. اگر جهش BRCA در خانواده شما قبلاً شناسایی شده است، آنگاه باید اقوام نزدیک به مرکز مشاوره مراجعه و آزمون ‌ژنتیک انجام دهند. در این شرایط انجام آزمون ژنتیکی منطقی است زیرا از یک سو می‌تواند کمک به تشخیص زودرس و انجام اقدامات پیشگیرانه و یا درمانی کند و از سوی دیگر ببرید اگر نتایج منفی می‌توانید موجب آرامش فرد شود. 

علایم سرطان پستان:
​​​​​​​

در مراحل اولیه، سرطان پستان هیچ ناراحتی ای ایجاد نمی‌کند. راه ایمن برای تشخیص تغییرات ممکن بدخیم، انجام مرتب خودامتحانی پستان است. اگر هر ماه خودتان پستان‌هایتان را بصورت خودتان بازبینی کنید، بهتر است پس از پایان دوره قاعدگی این کار را انجام دهید تا تغییرات کوچک را به سرعت متوجه شوید. اگر داروهای هورمونی برای کنترل بارداری مصرف می‌کنید، باید پستان‌هایتان را در ابتدای بسته ماهانه بررسی کنید. زنان پس از سنین پس از منوپوز، باید هر چهار هفته یک وقت ثابت برای خود تعیین کنند. علائم ممکن یک تومور بدخیم در منطقه پستان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
 
·      توده‌ها و سفتی‌های ناگهانی
·      تغییرات در پوست یا نیپل، قرمزی
·      تغییرات ناگهانی در اندازه یا ظاهر پستان‌ها
·      گره‌های لنفاوی قابل لمس در بغل: گره‌های لنفاوی معمولاً از اندازه یک سانتیمتر قابل لمس هستند و معمولاْ بدون درد، سفت و ثابت هستند
·      ترشح از یک سینه
·      افت وزن
·      خستگی دائمی
اگر هر کدام از این علائم را مشاهده کردید، توصیه  می شود جهت تشخیص دقیق به پزشک متخصص مراجعه کنید. با این حال، کارشناسان توافق دارند که خودآزمایی برای تشخیص زودهنگام کافی نیست. بنابراین از فرصت های معاینات پیشگیرانه استفاده کنید.
 

مرحله بندی سرطان پستان:
​​​​​​​

اگر شک ابتلا به سرطان پستان در طول معاینات تایید شود، ابتدا مهم است که مرحله بیماری را تعیین کنیم. گسترش تومور توسط متخصصان با طبقه‌بندی TNM توصیف می‌شود.
T به معنای اندازه و گسترش موضعی تومور است و بصورت T1 تاT4 درجه بندی میشود. در این میان، Tis به این معنا است که سلول های سرطانی به بافت اطراف تهاجمی نداشته است.
N به معنای میزان درگیری گره های لنفاوی است که از N0 (بدون درگیری) تا N3 طبقه بندی می شود.
M به معنای وجود یا عدم وجود متاستاز (گسترش بیماری به عضو دیگر) می باشد. 

درمان سرطان پستان:

درمان سرطان پستان معمولاً شامل برداشت کامل بافت تومور بوسیله جراحی است. امروزه در بیشتر موارد این کار با حفظ پستان انجام می شود. پس از این، معمولا بیمار تحت شیمی درمانی و یا پرتودرمانی (طبق صلاحدید پزشک معالج) قرار می گیرد. هدف از پرتودهی تخریب معدود سلول های سرطانی باقی مانده در بافت پستان و گره های لنفاوی است (در مواردی ممکن است پزشک معالج تصمیم بگیرد شیمی درمانی پیش از جراحی انجام شود). در ادامه ممکن است درمان در قالب هورمون تراپی ادامه یابد. در موارد بیماری متاستاتیک، درمان دارویی بصورت شیمی درمانی و یا هورمون درمانی (طبق صلاحدید پزشک معالج) انجام می شود.