مرکز جامع سرطان​​​​​​​

سرطان دهان به صورت توده یا زخمی در دهان ظاهر می شود که از بین نمی رود. اغلب مبتلایان به سرطان دهلن را مردها تشکیل می دهند. سرطان دهان شامل سرطان های نواحی لب، زبان، گونه ها، کف دهان و کام سخت می شود. این بیماری اگر به موقع تشخیص داده نشود و درمان نشود، می تواند تهدید کننده حیات باشد.
زمانی که سرطان دهان زود تشخیص داده شود، درمان آن  بسیار آسان تر است. با این حال، بیشتر افراد زمانی تشخیص داده می‌شوند که وضعیت آن‌ها برای درمان مؤثر بسیار پیشرفته است. اگر به طور منظم به دندانپزشک یا پزشک خود مراجعه کنید و به خاطر داشته باشید که تغییرات کوچک را اهمّیّت دهید، در تشخیص زودهنگام بیماری کمک شایانی کرده اید.

​سرطان دهان

عوامل خطر سرطان دهان:

به گفته انجمن سرطان آمریکا، مردان دو برابر زنان با خطر ابتلا به سرطان دهان مواجه هستند. مردان بالای ۵۰ سال با بیشترین خطر مواجه هستند.

عوامل خطر برای ایجاد سرطان دهان عبارتند از:

• سیگار کشیدن: افراد سیگاری شش برابر بیشتر از افراد غیرسیگاری در معرض ابتلا به سرطان دهان هستند.

• استفاده از تنباکو بدون دود: مصرف کنندگان محصولات تنباکوی جویدنی یا انفیه ۵۰ برابر بیشتر در معرض ابتلا به سرطان گونه، لثه و پوشش لب هستند.

• مصرف الکل: سرطان های دهان در افرادی که الکل مصرف می کنند شش برابر بیشتر از دیگران است. استفاده از الکل و تنباکو با هم شانس شما را بیشتر می کند.

• سابقه خانوادگی سرطان

• قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید: (به ویژه در سنین پایین) اشعه ماوراء بنفش خورشید می تواند باعث سرطان لب شود.

• ویروس پاپیلومای انسانی (HPV): برخی از سویه های HPV عوامل خطر اتیولوژیک برای کارسینوم سلول سنگفرشی حلق دهانی هستند. تقریباً همه افرادی که از نظر جنسی فعال هستند در مقطعی از زندگی به HPV مبتلا می شوند. نوع خاصی از این ویروس باعث می‌شود که تعداد فزاینده‌ای از مردان سالم زیر ۵۰ سال به سرطان‌های ناحیه خلفی دهان و حلق دهانی مبتلا شوند. 

• سن: سرطان های دهان ممکن است سال ها طول بکشد تا رشد کنند. بیشتر مردم بعد از ۵۵ سالگی متوجه می شوند که به آن مبتلا می شوند. اما مردان جوان تر به سرطان های مرتبط با HPV مبتلا می شوند.

• جنسیت: مردان حداقل دو برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به سرطان دهان هستند . ممکن است به این دلیل باشد که مردان بیشتر از زنان الکل می‌نوشند و سیگار می‌کشند.

• رژیم غذایی ناسالم: مطالعات ارتباطی بین سرطان دهان و نخوردن سبزیجات و میوه های کافی پیدا کرده اند.

علائم سرطان دهان:

شایع ترین علائم سرطان دهان عبارتند از:

• تورم و یا ضخیم شدن، توده یا برجستگی، لکه های زبر، پوسته ای، یا نواحی فرسایش یافته روی لب ها، لثه ها، گونه ها یا سایر نواحی داخل دهان
  

• لکه های مخملی سفید، قرمز یا خالدار (سفید و قرمز) در دهان
  

• خونریزی غیر قابل توضیح در دهان
  

• بی حسی غیر قابل توضیح، از دست دادن احساس، یا درد و حساسیت در هر ناحیه از صورت، دهان یا گردن
  

• زخم های مداوم روی صورت، گردن یا دهان که به راحتی خونریزی می کنند و در عرض ۲ هفته بهبود نمی یابند.
  

• درد یا احساس اینکه چیزی در پشت گلو گیر کرده است
  

• مشکل در جویدن یا بلع، صحبت کردن، یا حرکت دادن فک یا زبان
  

• گرفتگی صدا، گلودرد مزمن ، یا تغییر در صدا
  

• گوش درد
  

• تورم یا درد فک. اگر از دندان مصنوعی استفاده می کنید ، ممکن است قرار دادن آنها ناراحت کننده یا سخت باشد.
  

• تغییر در نحوه قرار گرفتن دندان ها یا پروتزها روی هم
  

• کاهش وزن چشمگیر
  
  اگر متوجه هر یک از این تغییرات شدید، بلافاصله با دندانپزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید.
  

 تشخیص سرطان دهان: 

برای غربالگری سرطان دهان شما می توانید به صورت دوره ای به دندان پزشک مراجعه بفرمایید. دندانپزشک شما می داند که یک دهان سالم باید چگونه باشد و احتمالاً بهترین گزینه برای تشخیص سرطان دهان است. کارشناسان توصیه می کنند که بصورت سالانه از سن ۱۸ سالگی معاینه دهان شوید.
در معاینه، دندانپزشک شما هرگونه توده یا تغییر بافت نامنظم در گردن، سر، صورت و حفره دهان را بررسی می کند. هنگام معاینه دهان، دندانپزشک شما به دنبال هر گونه زخم یا بافت تغییر رنگ یافته و همچنین علائم و نشانه های ذکر شده در بالا است.
ممکن است برای تعیین ماهیت ناحیه مشکوک به بیوپسی نیاز باشد. پس از تایید تشخیص توسط پزشک پاتولوژیست، پزشک متخصص گوش و حلق و بینی و یا انکولوژیست برایتان اقدامات تشخیصی تکمیلی، از جمله سی تی اسکن، MRI و یا اسکن PET را ممکن است درخواست کند. 

درمان سرطان دهان:
 
سرطان دهان به همان روشی که بسیاری از سرطان‌های دیگر درمان می‌شوند درمان می‌شود؛ با جراحی برای برداشتن توده سرطانی و به دنبال آن پرتودرمانی و یا شیمی‌درمانی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقی‌مانده.

منبع : وبسایت WebMD