مرکز جامع سرطان​​​​​​​

کلیه ها دو اندام لوبیایی شکل هستند که هر کدام به اندازه یک مشت می باشند. آن ها در شکم شما در دو طرف ستون فقرات قرار گرفته اند. وظیفه اصلی کلیه ها تمیز کردن خون، حذف مواد زائد و دفع آنها بصورت درار است.​​​​​​​
سرطان کلیه بیماری است که در آن سلول های کلیه سرطانی می شوند و خارج از کنترل رشد می کنند و تومور را تشکیل می دهند. تقریباً تمام سرطان های کلیه ابتدا در پوشش لوله های کوچک (نفرون) در کلیه ظاهر می شوند. این نوع سرطان کلیه، کارسینوم سلول کلیه نامیده می شود.
خبر خوب این است که بیشتر سرطان های کلیه قبل از انتشار (متاستاز) به اندام های دور تشخیص داده می شوند و در خصوص سرطان هایی که زود تشخیص داده شوند، درمان موفقیت آمیز خواهد بود. با این حال، این تومورها می توانند قبل از شناسایی بسیار بزرگ شوند.

​سرطان کلیه

عوامل خطر سرطان کلیه:

دانشمندان دلایل سرطان کلیه را نمی دانند. اما به نظر می رسد برخی عوامل خطر ابتلا به سرطان کلیه را افزایش می دهند. به عنوان مثال، سرطان کلیه اغلب در افراد بالای ۴۰ سال رخ می دهد. دیگر عوامل خطر عبارتند از:

• سیگار کشیدن: اگر سیگار می کشید، خطر ابتلا به سرطان کلیه در شما دو برابر غیر سیگاری ها است. استنشاق دود سیگار نیز ممکن است خطر شما را افزایش دهد.

• جنسیت: مردان حدود دو برابر زنان در معرض ابتلا به سرطان کلیه هستند.

• چاقی: اضافه وزن ممکن است باعث تغییراتی در هورمون ها شود که خطر ابتلا را افزایش می دهد.

• استفاده طولانی مدت از داروهای ضد درد NSAIDs نظیر بروفن و دیلوفناک

• داشتن بیماری کلیوی پیشرفته یا سابقه دیالیز طولانی مدت

• بیماری های ژنتیکی: مانند بیماری فون هیپل-لیندو یا کارسینوم سلول پاپیلاری کلیوی ارثی

• داشتن سابقه خانوادگی سرطان کلیه: این خطر به ویژه در خواهر و برادر زیاد است.

• قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی: مانند آزبست ، کادمیوم، بنزن، حلال های آلی یا علف کش های خاص

• داشتن فشار خون بالا: این عامل هنوز قطعی نیست

• سابقه لنفوم

پیشگیری از سرطان کلیه: 

ترک و یا دوری از عوامل خطر فوق می تواند در پیشگیری از سرطان کلیه نقش بسزایی دارد. 

علائم سرطان کلیه: 

بسیاری از موارد، افراد ممکن است علائم اولیه سرطان کلیه را نداشته باشند. با بزرگتر شدن تومور، علائم ممکن است ظاهر شوند. ممکن است فرد مبتلا یک یا چند مورد از این علائم سرطان کلیه را داشته باشد :

• خون در ادرار

• احساس توده در پهلو یا شکم

• از دست دادن اشتها

• دردی پهلوی مداوم

• کاهش وزن که بدون هیچ دلیل مشخصی رخ می دهد

• تبی که هفته ها طول می کشد و ناشی از سرماخوردگی یا عفونت دیگری نیست

• خستگی مفرط

• کم خونی

• تورم در مچ پا یا پاها
  
  

سرطان کلیه که به سایر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابد ممکن است علائم دیگری ایجاد کند، مانند:

• تنگی نفس

• سرفه خونی

• درد استخوان

 تشخیص سرطان کلیه: 

پس از اخذ شرح حال بیماری، ابتدا پزشک شکم و پهلوی شما را برای توده ها معاینه می کند و تب و فشار خون شما را بررسی می کند. برای تشخیص سرطان کلیه، پزشک یک یا چند آزمایش مانند موارد زیر را ممکن است تجویز کند:

• آزمایش ادرار: وجود خون در ادرار یا سایر علائم مشکلات را بررسی می کند.

• آزمایش خون: نشان می دهد که کلیه های شما چقدر خوب کار می کنند.

• پیلوگرام داخل وریدی (IVP): شامل عکسبرداری با اشعه ایکس از کلیه‌ها پس از تزریق ماده حاجب 

• سونوگرافی: بهره بردن از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از کلیه. این روش می تواند به تشخیص اینکه تومور جامد یا پر از مایع است کمک کند.

• سی تی اسکن: از اشعه ایکس برای ایجاد مجموعه ای از تصاویر دقیق از کلیه ها استفاده می شود. این روش ممکن است نیاز به تزریق ماده حاجب نیز داشته باشد. سی تی اسکن عملاً جایگزین پیلوگرام و سونوگرافی به عنوان ابزاری برای تشخیص سرطان کلیه شده است.

• MRI: در این روش تصاویر دقیق تر از کلیه ها بدست می آید. ممکن است برای ایجاد تصاویر بهتر نیاز به تزریق ماده حاجب داشته باشید.

• آرتریوگرام کلیه: این آزمایش برای ارزیابی خون رسانی به تومور استفاده می شود. اغلب تجویز نمی شود، اما ممکن است به تشخیص تومورهای کوچک کمک کند.

برخلاف بسیاری از سرطان‌های دیگر، پزشک شما ممکن است در مورد تشخیص سرطان کلیه بدون بیوپسی مطمئن باشد. گاهی اوقات، بیوپسی برای تایید تشخیص انجام می شود. پزشک ممکن است از بیوپسی سوزنی برای برداشتن نمونه‌ای از بافت استفاده کند که سپس از نظر وجود سلول‌های سرطانی زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود. بیوپسی همچنین ممکن است درجه سرطان را مشخص کند - احتمال اینکه سرطان چقدر تهاجمی باشد. اغلب جراح به سادگی کل تومور را برمی دارد و سپس جهت ارزیابی بیش تر نمونه را به پزشک پاتولوژیست ارجاع می دهد.
هنگامی که پزشک سرطان کلیه را تشخیص داد، ممکن است آزمایش‌های دیگری نیاز باشد تا بفهمد سرطان محدود به کلیه است یا به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است. این موارد شامل سی تی اسکن ریه، شکم و لگن و اسکن استخوان است. 

درمان سرطان کلیه:

چندین نوع درمان استاندارد برای سرطان کلیه وجود دارد. در بیشتر موارد، جراحی اولین قدم است. حتی اگر جراحی کل تومور را از بین ببرد، پزشک ممکن است درمان اضافی را برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقی‌مانده که قابل مشاهده نیستند، پیشنهاد کند.

جراحی
نوع جراحی بستگی به میزان پیشرفت بیماری دارد.

• نفرکتومی رادیکال: کلیه، غده فوق کلیوی و بافت اطراف را شامل می شود. همچنین اغلب غدد لنفاوی مجاور را نیز در بر می گیرد. این نوع رایج ترین نوع جراحی برای سرطان کلیه است. امروزه می توان این جراحی را از طریق یک برش کوچک با لاپاراسکوپ انجام داد.

• نفرکتومی ساده: فقط کلیه خارج می شود.

• نفرکتومی جزئی: سرطان کلیه را به همراه مقداری بافت اطراف آن خارج می کند. این روش برای بیماران با تومورهای کوچکتر (کمتر از ۴ سانتی متر) یا در بیمارانی که نفرکتومی رادیکال ممکن است به کلیه دیگر آسیب برساند استفاده می شود.​​​​​​​

درمان بیولوژیکی
این درمان از سیستم ایمنی شما برای مبارزه با سرطان با تقویت، هدایت یا بازیابی دفاع طبیعی بدن شما استفاده می کند. بسیاری از روش های ایمنی درمانی جدید به طور فعال برای سرطان کلیه مورد مطالعه قرار گرفته اند.

درمان هدفمند
این درمان از داروها یا مواد دیگر برای یافتن و هدف قرار دادن سلول های سرطانی با سمیت کمتر برای سلول های طبیعی استفاده می کند. هر یک از داروها ی این دسته جایگاه منحصر به فردی در مدیریت سرطان پیشرفته کلیه دارند.

پرتودرمانی
این درمان که اغلب برای کمک به علائم سرطان کلیه یا بیمارانی که نمی‌توانند جراحی کنند، استفاده می‌شود، از اشعه ایکس پرانرژی یا انواع دیگر پرتوها برای کشتن سلول‌های سرطانی یا توقف رشد آنها استفاده می‌کند. 

شیمی درمانی
در این درمان از داروها برای کشتن سلول های سرطانی یا جلوگیری از تکثیر آنها استفاده می شود. شیمی درمانی که برای سرطان کلیه کمتر از سایر انواع سرطان موثر است، بیشتر برای نوع خاصی از سرطان کلیه که در آن سلول های دوکی (نوع سارکوماتوئید) وجود دارد، استفاده می شود

منبع : وبسایت WebMD