مرکز جامع سرطان​​​​​​​

لنفوم سرطانی است که در سلول های مبارزه کننده با عفونت سیستم ایمنی، به نام لنفوسیت ها، شروع می شود. این سلول ها در غدد لنفاوی، طحال، تیموس، مغز استخوان و سایر قسمت های بدن قرار دارند. در بیمار مبتلا به لنفوم، لنفوسیت ها تغییر می کنند و خارج از کنترل رشد می کنند. دو نوع اصلی لنفوم وجود دارد:

• غیر هوچکین: اکثر افراد مبتلا به لنفوم دارای این نوع هستند

• هوچکین
  
  

لنفوم غیر هوچکین و هوچکین شامل انواع مختلفی از سلول های لنفوسیتی است. هر نوع لنفوم با سرعت متفاوتی رشد می کند و به درمان پاسخ متفاوتی می دهد. لنفوم قابل درمان است و بسته به نوع لنفوم و مرحله آن، پیش آگهی متفاوتی دارد. لنفوم با لوسمی (سرطان خون) متفاوت است. هر یک از این سرطان ها در نوع متفاوتی از سلول ها شروع می شود.

• لنفوم در لنفوسیت های مبارزه کننده با عفونت شروع می شود.

• لوسمی در سلول های خون ساز داخل مغز استخوان شروع می شود.
  
  

لنفوم

عوامل خطر لنفوم:

هنوز داشمندان نمی دانند در بیشتر موارد چه چیزی باعث لنفوم می شود. موارد ذیل خطر ابتلا به لنفوم را افزایش می دهند: 

• سن

• ۶۰ سال یا بالاتر: برای لنفوم غیر هوچکین

• بین ۱۵ تا ۴۰ سال یا بیشتر از ۵۵ سال: برای لنفوم هوچکین 

• جنس: مذکر

• ضعف سیستم ایمنی: HIV/AIDS، پیوند عضو ، و یا نقص ایمنی مادرزادی

• بیماری های خودایمنی: آرتریت روماتوئید، سندرم شوگرن، لوپوس یا بیماری سلیاک

• ابتلا اخیر به ویروس اپشتین بار، هپاتیت C یا HTLV-1

• سابقه فامیلی یا شخصی لنفوم

• تماس با بنزن یا مواد شیمیایی کشنده حشرات یا علف هرز

• سابقه پرتودرمانی

علائم لنفوم: 

​​​​​​​​​​​علائم هشدار دهنده لنفوم عبارتند از:

• غدد لنفاوی متورم: اغلب در گردن، زیر بغل یا کشاله ران که بدون درد هستند.

• سرفه

• تنگی نفس

• تب

• عرق شبانه

• خستگی

• کاهش وزن

• خارش 
  

 تشخیص لنفوم: 

​​​​پزشک شما یک معاینه فیزیکی، از جمله بررسی غدد لنفاوی متورم انجام می دهد. این علامت به این معنی نیست که شما سرطان دارید. بیشتر اوقات، یک عفونت - غیر مرتبط با سرطان - باعث تورم غدد لنفاوی می شود.
ممکن است برای بررسی سلول های سرطانی بیوپسی غدد لنفاوی انجام دهید. برای این آزمایش، پزشک تمام یا بخشی از غدد لنفاوی را برمی‌دارد، یا از یک سوزن برای برداشتن مقدار کمی از بافت از گره آسیب‌دیده استفاده می‌کند.
همچنین ممکن است یکی از این آزمایش‌ها را برای کمک به تشخیص، مرحله‌بندی یا درمان لنفوم انجام دهید:

• آزمایشات خون:  اینها تعداد سلول های خاص، سطح مواد شیمیایی و یا شواهد عفونت را در خون شما بررسی می کنند.

• آسپیراسیون مغز استخوان یا بیوپسی: پزشک شما از یک سوزن برای برداشتن مایع یا بافت از مغز استخوان - قسمت اسفنجی داخل استخوان که در آن سلول‌های خونی ساخته می‌شود - برای جستجوی سلول‌های لنفوم استفاده می‌کند.

• سی تی اسکن و یا ام آر آی: جهت بررسی اندام ها و ساختارهای داخل بدن شما استفاده می کند.

• اسکن PET:  این آزمایش تصویربرداری از یک ماده رادیواکتیو برای جستجوی سلول های سرطانی در بدن استفاده می کند.

• تست مولکولی: این آزمایش برای یافتن تغییرات در ژن‌ها، پروتئین‌ها و سایر مواد در سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود تا به پزشک شما برای تشخیص نوع لنفوم کمک کند.

درمان لنفوم:

​​​لنفوم قابل درمان است و بسته به نوع لنفوم و مرحله آن، پیش آگهی متفاوتی دارد. پزشک شما ممکن است با توجه به نوع لنفوم و مرحله بیماری از شیمی درمانی و یا پرتودرمانی استفاده کند.در موارد نادری ممکن است از پیوند مغز استخوان برای درمان بیماری استفاده شود. 

منبع : WebMD