مرکز جامع سرطان​​​​​​​

تخمدان ها اندام هایی به اندازه بادام هستند که در دو طرف رحم قرار گرفتند. این اندام تخمک ها را ذخیره می کنند و هورمون های زنانه را می سازند. وقتی سرطان تخمدان ایجاد می شود ، سلول های بدخیم شروع به رشد در تخمدان می کنند. سرطانی که در قسمت دیگری از بدن شروع می‌شود نیز می‌تواند به تخمدان‌ها سرایت کند یا متاستاز کند، اما سرطان تخمدان محسوب نمی‌شود.

​سرطان تخمدان

عوامل خطر سرطان تخمدان:

محققان نظریه های فراوانی دارند، اما هیچ کس دقیقاً نمی داند چه چیزی باعث سرطان تخمدان می شود. دانشمندان نتوانسته‌اند یک ماده شیمیایی را در محیط یا رژیم غذایی ما پیدا کنند که بر خلاف سایر انواع سرطان، به طور خاص با سرطان تخمدان مرتبط باشد .
برخی از علل ژنتیکی یا سبک زندگی می تواند احتمال ابتلا به سرطان تخمدان را افزایش دهد، اما این لزوماً به این معنی نیست که به آن مبتلا می شوید.
برخی از سرطان های تخمدان با تغییرات ژنی مرتبط هستند. این جهش ها BRCA1 و BRCA2 نامیده می شوند. مجموعه دیگری از جهش‌های ژنی که خطر ابتلا به سرطان تخمدان را افزایش می‌دهد ، جهش‌هایی است که باعث ایجاد سندرم لینچ می‌شود که سرطان روده بزرگ غیر پولیپوز ارثی یا HNPCC نیز نامیده می‌شود.
اگر یکی از بستگان نزدیک شما (مادربزرگ، مادر، خواهر، دختر) سرطان تخمدان داشته باشد، شما نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارید، حتی اگر سرطان آنها با جهش ژنتیکی مرتبط نباشد. همچنین در صورت داشتن سابقه خانوادگی سرطان سینه، سرطان روده بزرگ ، سرطان رحم یا سرطان رکتوم، خطر شما افزایش می یابد.
اگر نوع دیگری از سرطان مانند ملانوم یا سرطان دهانه رحم داشته باشید، شانس ابتلا شما بیشتر است .
موارد دیگری که می تواند خطر ابتلا به سرطان تخمدان را افزایش دهد عبارتند از:

• سن: تعداد کمی از زنان کمتر از ۴۰ سال به این بیماری مبتلا می شوند. اکثر زنان بعد از یائسگی به سرطان تخمدان مبتلا می شوند.

• چاقی: اگر شاخص توده بدنی (BMI) شما ۳۰ یا بالاتر باشد، برخی از مطالعات نشان می‌دهند که خطر شما ممکن است افزایش یابد، اما این مطالعات بی‌نتیجه هستند.

• ​​​​درمان جایگزینی هورمونی: در حالی که قطعی نیست، برخی از مطالعات نشان می دهد که استفاده از استروژن پس از یائسگی خطر ابتلا را افزایش می دهد.

شانس شما برای ابتلا به سرطان تخمدان تحت تأثیر سابقه باروری شما نیز قرار می گیرد: زمان شروع و پایان دوره قاعدگی، بچه دار شدن و مسائل مرتبط. احتمال ابتلا به سرطان تخمدان در موارد ذیل بیشتر است:

• شما هیچ وقت زایمان نداشتید

• شما اولین فرزند خود را بعد از ۳۰ سالگی به دنیا آوردید.

• قاعدگی شما قبل از ۱۲ سالگی شروع شده است.

• دوره یائسگی را بعد از ۵۰ سالگی شروع کردید.

• شما هرگز قرص های ضد بارداری مصرف نکردید.

• شما ناباروری را تجربه کرده اید، حتی اگر داروهای باروری برای درمان آن مصرف نکرده باشید.

موارد دیگری که ممکن است خطر سرطان تخمدان شما را افزایش دهد عبارتند از:

• سیگار کشیدن

• استفاده از دستگاه داخل رحمی یا IUD: محققان در مورد اینکه آیا اینها خطر شما را افزایش می‌دهد یا خیر هنوز اتفاق نظر ندارند)

• سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS): مشکلی در سیستم غدد درون ریز شما که منجر به بزرگ شدن تخمدان ها می شود.

• مصرف دوزهای زیاد استروژن در مدت طولانی بدون پروژسترون

• سابقه اندومتریوز: در این حالت پوشش داخلی رحم شما در مکان نامناسبی رشد می کند

• برخی افراد بر این باورند که استفاده از پودر تالک در نزدیکی اندام تناسلی با سرطان تخمدان مرتبط است، اما شواهد در مورد آن قطعی نیست.

علائم سرطان تخمدان: 

​​​​​​​​​​​در مراحل اولیه، سرطان تخمدان ممکن است علائمی ایجاد نکند که شما متوجه آن شوید. حتی با پیشرفت بیماری، علائم ممکن است نامشخص باشند. ممکن است آنها را با سایر مشکلات رایج مانند یبوست اشتباه بگیرید. برای سال‌های متمادی، سرطان تخمدان به عنوان یک بیماری خاموش شناخته می‌شد. اگر علائم را بدانید، شما و پزشکتان شانس بیشتری برای یافتن زودهنگام آن خواهید داشت.
چهار علامت اصلی سرطان تخمدان وجود دارد. ممکن است حتی در مراحل اولیه بیماری به آنها مبتلا شوید:

• نفخ

• درد در لگن یا شکم
  

• مشکل در خوردن یا احساس سریع سیری
  

• احساس فوریت و یا تکرر ادرار
  
  

بسیاری از عوامل غیر از سرطان تخمدان نیز می توانند این علائم را ایجاد کنند. به این فکر کنید که آیا آنها برای شما غیرعادی هستند و یا به نظرتان در حال شدید شدن هستند.
سایر علائم سرطان تخمدان عبارتند از: 

• خستگی مفرط

• درد هنگام رابطه جنسی
  

• کمر درد
  

• ناراحتی معده یا دل درد
  

• یبوست
  

• تورم در شکم
  

• تغییرات وزن غیرقابل توضیح: کاهش وزن بدون دلیل، یا نفخ که به نظر افزایش وزن است
  

• ترشح یا خونریزی غیرمعمول واژن، به ویژه پس از یائسگی

 پیشگیری از سرطان تخمدان: 
​​​​​​​
اگر سابقه خانوادگی توصیه می شود مشاوره ‌ژنتیک (و در صورت صلاحدید مشاور) آزمایش ژنتیک انجام دهید. اگر خطر ابتلا شما زیاد است، ممکن است برای احتیاط تصمیم بگیرید که تخمدان های خود را بردارید. این جراحی را اوفورکتومی پیشگیرانه می نامند.
خوردن یک رژیم غذایی کم چربی ممکن است خطر ابتلا به سرطان تخمدان را کاهش دهد و به طور کلی، ورزش و حفظ وزن مناسب می تواند خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها را کاهش دهد.
موارد دیگری که می تواند احتمال ابتلا به سرطان تخمدان را کاهش دهد عبارتند از:
​​​​​​​

• شیر دادن

• بستن لوله های فالوپ برای جلوگیری از بارداری

• مصرف هورمونی ضد بارداری

• مصرف روزانه آسپرین (اگرچه در حال حاضر به دلیل پزشکی دیگری این کار را انجام نمی دهید، نباید فقط برای جلوگیری از سرطان تخمدان شروع کنید)

• هیسترکتومی (جراحی برای برداشتن رحم و دهانه رحم )​​​​​​​ ​​​​​​​

 تشخیص سرطان تخمدان: 

​​​​​​​تشخیص سرطان تخمدان اغلب توسط متخصص زنان و زایمان (ژنیکولوژیست) و به کمک شرح حال، معاینه بالینی و در صورت نیاز سونوگرافی ترانس واژینال، سی تی اسکن و بیوپسی انجام می شود. در مواردی انجام آزمایش خون جهت ارزیابی تومور مارکر AFP، beta-HCG، LDH، CA-125 می تواند کمک کننده باشد. 
​​​​​​​

درمان سرطان تخمدان: 

​​​​​درمان سرطان تخمدان ارکان مختلفی دارد: 

عمل جراحی: این اقدام معمولا اولین قدم است. این کار برای نمونه برداری و یا "مرحله بندی" بیماری انجام می شود. اینکه با چه وسعتی جراحی انجام می شود بستگی به میزان گسترش سرطان دارد. در برخی موارد ممکن است نیاز به برداشتن تخمدان ها ، رحم، دهانه رحم یا لوله های فالوپ باشد. سایر بافت هایی که معمولاً برداشته می شوند شامل غدد لنفاوی ، امنتوم (پیش بند چربی که روده ها را می پوشاند) و همه تومورهای قابل مشاهده است. اگر جراحی شما در مراحل اولیه است یا می خواهید بچه دار شوید، ممکن است پزشک تمام اندام های تناسلی شما را خارج نکند.

شیمی درمانی: ممکن است برای خلاص شدن از شر سلول های سرطانی که پس از جراحی هنوز در بدن وجود دارد، به شیمی درمانی نیاز باشد. 

پرتودرمانی: در این روش با کمک اشعه ایکس با انرژی بالا  سلول های سرطانی باقی مانده در ناحیه لگن از بین می رود. در صورت عود سرطان پس از درمان یا برای کمک به کنترل علائمی مانند درد می توان از آن استفاده کرد .

درمان هدفمند: این دسته شامل داروهای جدیدتری است که سلول‌های سرطانی را پیدا کرده و به آنها حمله می‌کنند در حالی که آسیب کمی به سلول‌های طبیعی اطراف وارد می‌کنند. این داروها همگی به روش‌های متفاوتی عمل می‌کنند، اما می‌توانند سلول‌های سرطانی را از رشد، تقسیم یا ترمیم خود متوقف کنند. 

هورمون درمانی: در برخی موارد، پزشک ممکن است استفاده از هورمون ها یا داروهای مسدودکننده هورمون را پیشنهاد دهد. طبق گفته انجمن سرطان آمریکا، این درمان اغلب برای درمان تومورهای استرومایی تخمدان استفاده می شود، نه سرطان تخمدان معمول

منبع : WebMD